-
1.
osoba lub instytucja obciążona długami, niemająca środków finansowych na ich spłacenie -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność -
- faktyczny, niedoszły, potencjalny; największy bankrut
- los, majątek bankruta; liczba bankrutów
- stać się, zostać bankrutem
-
Zbankrutował tak szybko, jak szybko zaczął biznes. Bank oczywiście wyciągnął rękę po swoje, czyli po zwrot kredytu i nie miał dla bankruta żadnego współczucia. Zabrał, co tylko mógł, w tym również kurnik, który został sprzedany na licytacji.
źródło: NKJP: Tygodnik Ciechanowski, 2007-04-02
W lipcu 2001 r. radio było bankrutem. Za trzy dni komornik miał rozpocząć licytację majątku. Tylko Agora gotowa była ratować stację.
źródło: NKJP: Wiesław Władyka, Igor Miecik, Bianka Mikołajewska: Przychodzi biznes do etosu, Polityka, 2003-02-01
Moje zaległości w bankach nie oznaczają, że ja się czuję bankrutem. Dam sobie radę. Udowodnię, że będzie to zakład rentowny.
źródło: NKJP: Krystyna Naszkowska: Król salcesonu, Gazeta Wyborcza, 1993-05-06
[...] pod koniec 2001 roku byli właścicielami świetnie prosperującej fabryki akumulatorów Dublet w Żarkach. Teraz są bankrutami. Ściga ich komornik. Fabrykę wartą 5-6 mln dolarów sprzedano, na bruk poszło ich 140 pracowników.
źródło: NKJP: Aldona Minorczyk-Cichy: Bankructwo jak lawina, Dziennik Zachodni, 2006-03-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bankrut
bankruci
ndepr bankruty
depr D. bankruta
bankrutów
C. bankrutowi
bankrutom
B. bankruta
bankrutów
N. bankrutem
bankrutami
Ms. bankrucie
bankrutach
W. bankrucie
bankruci
ndepr bankruty
depr -
fr. banqueroute 'upadłość finansowa'
z wł. bancarotta 'bankructwo'
Wł. bancarotta to dosł. 'złamana ławka' - na znak upadłości bankiera zwyczajowo łamano ławkę, na której dokonywano wymiany pieniędzy (por. bank ).