-
2.
książk. ten, kto stracił znaczenie lub wpływy w określonej dziedzinie -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- bankrut polityczny, życiowy
-
Louis Althusser wiódł żywot półtrupa, szaleńca i intelektualnego bankruta, pomiędzy szpitalem i kliniką psychiatryczną.
źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1992-08-11
„Bezczelna żądza władzy lewicowych bankrutów skompromitowała nasz kraj” - powiedział poseł [...].
źródło: NKJP: Daniel Passent: Operacja Orzeł Biały, Polityka, 2004-05-08
Bizancjum było gospodarczym i politycznym bankrutem, a jego stolica tak naprawdę znajdowała się w stanie upadku - za największymi ówczesnymi murami obronnymi były pola i ogrody, a nie zwarta tkanka zabudowy.
źródło: NKJP: Max Cegielski: Oko świata: od Konstantynopola do Stambułu, 2009
Z niedoszłego studenta medycyny stałem się pomocnikiem bednarza, stróżem w kostnicy, robotnikiem budowlanym. Kręciłem się wśród tak zwanych sezonowców, bezdomnych, dziwaków, jednym słowem, bankrutów życiowych.
źródło: NKJP: Anna Bolecka: Uwiedzeni, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bankrut
bankruci
ndepr bankruty
depr D. bankruta
bankrutów
C. bankrutowi
bankrutom
B. bankruta
bankrutów
N. bankrutem
bankrutami
Ms. bankrucie
bankrutach
W. bankrucie
bankruci
ndepr bankruty
depr -
+ bankrut + JAKI -
fr. banqueroute 'upadłość finansowa'
z wł. bancarotta 'bankructwo'
Wł. bancarotta to dosł. 'złamana ławka' - na znak upadłości bankiera zwyczajowo łamano ławkę, na której dokonywano wymiany pieniędzy (por. bank ).