chałka - Wielki słownik języka polskiego PAN

słodka bułka drożdżowa mająca postać podłużnego lub zamkniętego w okrąg zaplecionego warkocza

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy

hiperonimy:

pieczywo

okrągła; słodka chałka; miodowe chałki; chałka drożdżowa; szabasowa, wigilijna, świąteczna; pieczone, wypieczone; plecione; świeże chałki
chałka z dżemem, z masłem, z miodem; z makiem
bułeczki i chałki; rogale i chałki
pasma, warkocze chałki
koszyki z chałkami
wypiekanie; wyplatanie chałek
jeść chałkę; lepić, piec chałki
dzielić się, łamać się chałką

	Ponieważ Mirek wraca dziś z konferencji, upiekłam trzy chałki drożdżowe z makiem. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Monografia grzechów z dziennika 1978-1989, 2006
	– Najtrudniejsze dla mnie było wykonanie chałki. Te wszystkie sploty trzeba bardzo dobrze wyćwiczyć – tłumaczy Leszek. źródło: NKJP: Monika Krężel: W domu piecze kołacze i pączki, Trybuna Śląska, 2001-05-11
	Właściciel piekarni przy ul. Janiny odkrył, że około godziny 4 w nocy złodzieje włamali się do jego zakładu i wynieśli koszyki z chlebem i chałkami. źródło: NKJP: (em): Po mące do złodzieja, Express Ilustrowany, 2002-02-26
	Dzieci były również na wycieczce w Krakowie, odwiedziły Muzeum Chleba w Radzionkowie, gdzie własnoręcznie lepiły i piekły chałki. źródło: NKJP: (AF): Piekły chałki i zwijały węża, Gazeta Krakowska, 2001-07-14

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Zob. chała (pieczywo)