bebop
-
muz. nurt w muzyce jazzowej powstały w latach czterdziestych XX wieku, charakteryzujący się swobodnym interpretowaniem utworów, częstymi i wirtuozowskimi improwizacjami oraz różnorodnością rytmiczną
-
[bibop]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
- swing i bebop
-
Królował bebop, styl opierający się na śmiałych improwizacjach, które na początku lat 50. otworzą drogę zjawisku nazywanemu do dziś jazzem nowoczesnym.
źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Jazz żyje!, Polityka, 2009-06-13
Wojtek jest specjalistą od bebopu, toteż na jego koncertach spotykają się tłumnie miłośnicy tej odmiany jazzu i przyjmują jego występy z entuzjazmem.
źródło: NKJP: Pora obfitości, Dziennik Polski, 2000-10-10
W bebopie, zwłaszcza w partiach saksofonu i fortepianu, słychać wpływ [...] bluesa i religijnej muzyki gospel.
źródło: NKJP: Andrzej Lubowski: Żywioł po żywiole, Polityka, 2008-06-21
Grałem wtedy przez 10 lat bebop, free jazz i jeszcze inne gatunki, ucząc się od amerykańskich kolegów.
źródło: NKJP: Odporny na modę, Dziennik Polski, 2002-08-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bebop
bebopy
D. bebopu
bebopów
C. bebopowi
bebopom
B. bebop
bebopy
N. bebopem
bebopami
Ms. bebopie
bebopach
W. bebopie
bebopy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. amer.