biada I

II

wykrzyknik

  • książk.  wyraz służący uzewnętrznieniu emocjonalnej reakcji nadawcy na oceniane negatywnie zdarzenie, które już zaszło lub zajdzie w przyszłości
  • Występuje również w postaci zwielokrotnionej: biada, biada.

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

  • Biada! Więc każdy ma prawo do jej nagości?

    źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Krawiec, 1964

    Biada, mój ojcze! Biada! Biada! Opuściłeś nas, rodzicu!

    źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952

    Do mnie, straże, do mnie, hufce moje cesarskie, biada, biada, już tu do mnie [...] wiedźmin czółnem płynie [...].

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

  • część mowy: wykrzyknik

  • psł. *běda 'nieszczęście, niedola, ubóstwo, nędza'

    Dziś archaiczna, regularnie kontynuująca formę psł. postać mianownika, wyparta przez formę bieda, ukutą analogicznie do formy miejscownika (biedzie) i derywatów (biedny, biedzić się). Por. np. wiara, ale miejscownik wierze, czas. wierzyć.

CHRONOLOGIZACJA:
XIV w., Bańk
XIV w., Bor
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2015