-
4.
książk. pejorat. człowiek okrutny i bezwzględny, w skrajny sposób naruszający podstawowe normy etyczne i moralne -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- zwykły barbarzyńca; hitlerowscy, komunistyczni barbarzyńcy
- barbarzyńca zniszczył coś
-
Musiał się potwornie śpieszyć cholerny barbarzyńca - pomyślał Ireneusz od razu pewny, że włamywacz działał w pojedynkę.
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Urwany ślad, 2001
Siedzimy więc pod arkadami Sukiennic i rozmawiamy. O kościele św. Wojciecha, na którym ktoś, gówniarz barbarzyńca, na świeżo odnowionej, nieskazitelnej ścianie, wymalował sprayem kolorowe bohomazy.
źródło: NKJP: Zakochana w Krakowie, Dziennik Polski, 2004-04-24
Odszedł od nas nie tylko dlatego, że brakowało mu zmarłej przed siedmiu laty Żony, nie tylko dlatego, że kilka miesięcy temu został pobity przez kilku barbarzyńców. Odszedł od nas dlatego, że miał nas dosyć, że był samotny między nami, opuszczony przez nas.
źródło: NKJP: Andrzej Seweryn: Odszedł Janusz Warmiński, Gazeta Wyborcza, 1996-11-04
Okolicznościowe kazanie wygłosił generalny dziekan płk. ks. Warchałowski, który podkreślił, że nie pomogły wysiłki barbarzyńców hitlerowskich, zmierzające do zniszczenia naszego narodu.
źródło: NKJP: Życie Warszawy, nr 122, 1945
Oni też zginęli za Lwów. Niestety, ich pomnik na Cmentarzu Łyczakowskim zniszczyli komunistyczni barbarzyńcy.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Mój przyjaciel zdrajca, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. barbarzyńca
barbarzyńcy
ndepr barbarzyńce
depr D. barbarzyńcy
barbarzyńców
C. barbarzyńcy
barbarzyńcom
B. barbarzyńcę
barbarzyńców
N. barbarzyńcą
barbarzyńcami
Ms. barbarzyńcy
barbarzyńcach
W. barbarzyńco
barbarzyńcy
ndepr barbarzyńce
depr -
łac. barbarus 'obcy; dziki, nieokrzesany'
z gr. bárbaros 'cudzoziemiec'