dramaturgia - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

utwory literackie reprezentujące dramat - rodzaj literacki

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

młoda, rodzima; muzyczna dramaturgia; dramaturgia amerykańska, angielska, polska, rosyjska, skandynawska, światowa; romantyczna, współczesna
dramaturgia Norwida, Witkacego, Wyspiańskiego, Żeromskiego; epoki
klasyk, tłumacz; klasyka; festiwal dramaturgii

Juliusz Osterwa, właśc. J. Maluszek (1885-1947), aktor, reżyser, reformator teatru. Twórca w 1919 własnego zespołu zwanego „Redutą”, którym kierował do śmierci. Jemu zawdzięcza powodzenie teatralne dramaturgia Żeromskiego i Szaniawskiego.

źródło: NKJP: Maria Dąbrowska: Dzienniki1, 2009

Po dramaturgię Norwida sięgnął, bodaj jedyny, warszawski Polski, wystawiając dwie miniatury: „Noc tysięczną drugą” i „Miłość czystą u kąpieli morskich”.

źródło: NKJP: (js): Norwid nadal bezdomny, Polityka, 2001-11-03

Teatr Ziemi Opolskiej dysponuje dwiema salami widowiskowymi na 700 i 200 miejsc. [...] Odbywają się w nim Opolskie Konfrontacje Teatralne „Klasyka Polska” (z polską dramaturgią klasyczną) z udziałem teatrów całego kraju.

źródło: NKJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dramaturgia	dramaturgie
D.	dramaturgii	dramaturgii	neut
D.	dramaturgii	dramaturgij	char
C.	dramaturgii	dramaturgiom
B.	dramaturgię	dramaturgie
N.	dramaturgią	dramaturgiami
Ms.	dramaturgii	dramaturgiach
W.	dramaturgio	dramaturgie

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

+

dramaturgia

+

(KOGO/CZEGO)

Pochodzenie

internac.

ang. dramaturgy

fr. dramaturgie

niem. Dramaturgie

z gr. dramatourgía 'budowa dramatu'