prozaiczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

taki, który jest typowy w danej sytuacji i w związku z tym nie dziwi i nie budzi większego zainteresowania

[prozaiczny] lub pot. . [prozajiczny]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

hiperonimy:

zwykły

prozaiczny obowiązek; błąd, kłopot, problem; cel, powód; fakt; brak czegoś; prozaiczna chęć, czynność, praca; rzeczywistość, sytuacja; przyczyna; kwestia, rzecz, sprawa; prozaiczne życie; zajęcie; prozaiczne potrzeby; okoliczności, względy
prosty i prozaiczny

	Dlaczego nie pojechaliście na żadne zgrupowanie? - Z prozaicznego powodu. Nie było na to pieniędzy. źródło: NKJP: (pas): Brać przykład z Kazimierza Kmiecika, Express Ilustrowany, 2002-10-12
	Całe życie poświęciła pracy. Szkoda jej było czasu nawet na takie prozaiczne zajęcia jak robienie zakupów. źródło: NKJP: Internet
	Czasem kłopoty zaczynają się przy prozaicznych sprawach, choćby przy parzeniu kawy. – Nie wiem nigdy, czy nalałem sobie za dużo czy za mało. źródło: NKJP: Michał Wiśniewski: Wyobraźnia to drugi wzrok, 2002-12-24
	- Ludzie dzwonią z bardzo prozaicznymi problemami - mówi [...] dyspozytorka Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Kłodzku. - Zawyżona temperatura, drobne urazy ciała, np. otarcie naskórka czy też bóle gardła są dla ludzi powodem, by wykręcić numer 999. źródło: NKJP: Natalia Wellmann: Mieszkańcy powiatu kłodzkiego będą płacić za nieuzasadnione alarmy? Naprawdę ratunkowe, Gazeta Wrocławska, 21/01, 2000

część mowy: przymiotnik

Stopień równy