stereofonia
-
techn. technika rejestrowania i odtwarzania dźwięku dająca wrażenia przestrzennego rozmieszczenia jego źródeł
-
D. C. Ms. lp i D. lm wymawiane: [stereofońji].
-
[stereofońja]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
antonimy: monofonia
-
Dobrze nagłośniony samochód, to wcale nie auto, które emituje potężny hałas. Dla nas istotne jest zbudowanie stereofonii w pojeździe, tak by wnętrze auta sprawiało wrażenie sali koncertowej.
źródło: NKJP: (JGK): Głośno grali, Gazeta Wrocławska, 2001-07-02
W ogóle w wykonaniu warszawskim zabrakło efektów stereofonii, ale kompozytor dopuszcza i taką możliwość.
źródło: NKJP: Dorota Szwarcman: Inauguracja III Forum Lutosławskiego, Gazeta Wyborcza, 1997-03-17
Dzięki mocniejszemu zasięgowi stacji radiowych i stereofonii, bigbit dawał poczucie siły, uwodzicielskiej zabawy, a niekiedy miał posmak ideowego buntu - była to muzyka młodych.
źródło: NKJP: Antoni Zieliński: Ewolucja wzorów używania alkoholu wśród dorastającej młodzieży w Polsce w XX wieku, 2006
W głośnikach zasyczało, trzasnęło, niewątpliwie nagranie pochodziło z czasów wczesnej stereofonii.
źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stereofonia
stereofonie
D. stereofonii
stereofonii
neut stereofonij
char C. stereofonii
stereofoniom
B. stereofonię
stereofonie
N. stereofonią
stereofoniami
Ms. stereofonii
stereofoniach
W. stereofonio
stereofonie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: stereo- ( < gr. stereós 'stanowiący bryłę'+ fonia (< gr. phōnḗ 'głos, dźwięk')