stęchlizna

  • nieprzyjemny zapach wywołany nadmierną wilgocią oddziałującą na stan przedmiotów i brakiem świeżego powietrza
  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    zapachy

  • hiperonimy:  smród
    • stęchlizna i grzyb, stęchlizna i wilgoć
    • smród, woń, zapach stęchlizny
    • czuć stęchliznę
    • cuchnąć, pachnieć, śmierdzieć stęchlizną
  • Wnętrze bunkrów pachnie stęchlizną i wilgocią, światło latarek wydobywa z mroku coraz to nowe fragmenty betonowych ścian oraz sklepień.

    źródło: NKJP: Adam Molenda: Stróże dzwonnic, Dziennik Polski, 2005-06-18

    Plebania, która mieściła się w starym, zagrzybionym domu, przedstawiała obraz nędzy i rozpaczy. Czuć było straszliwą stęchliznę. Po prostu nie było czym oddychać.

    źródło: NKJP: Stanisław Sławomir Nicieja: Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, 2006

    W pomieszczeniu, które zajmuje Rejman, czuć od progu zapach stęchlizny, piwnicy, grzyba... Traktorzysta uchyla drzwi do sąsiedniego pomieszczenia. Tutaj już nie ma wątpliwości: jest grzyb, a po ścianie spływa po prostu woda.

    źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010

    Sypiący się tynk, wilgoć i stęchlizna, spróchniałe okna z wypadającymi szybkami - tak wygląda obecnie filia biblioteki w Zagórzu.

    źródło: NKJP: Agnieszka Filipowicz: Stęchlizna i odpadający tynk, Gazeta Krakowska, 2002-06-29

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. stęchlizna
    stęchlizny
    D. stęchlizny
    stęchlizn
    C. stęchliźnie
    stęchliznom
    B. stęchliznę
    stęchlizny
    N. stęchlizną
    stęchliznami
    Ms. stęchliźnie
    stęchliznach
    W. stęchlizno
    stęchlizny

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Od uprzymiotnikowionego imiesłowu stęchły z przyrostkiem -izna . Podstawowy przedrostkowy czasownik s-tęchnąć nawiązuje do psł. *tǫchnǫti (< *tuchnǫti) ‘opadać, zmniejszać się; tracić naturalną moc, świeżość, psuć się, butwieć’. Na sekundarność samogłoski nosowej w rdzeniu zdają się wskazywać kontynuanty pokrewnego czasownika *tušiti ‘powodować, że coś cichnie, uspokaja się; tłumić, gasić, dusić’.

CHRONOLOGIZACJA:
1745, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 25.02.2021