dramatyzm - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

cecha sytuacji lub zdarzenia wywołująca przerażenie, budząca grozę lub wstrząsająca

Ms. lp wymawiany: [dramatyźmie] lub [dramatyzmie].

[dramatysm] lub [dramatyzm]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

synonimy:

dramatyczność

dodatkowy, prawdziwy dramatyzm
dramatyzm epoki, losu, sytuacji, wojny, wydarzeń
dramatyzm i okrucieństwo, dramatyzm i namiętność, dramatyzm i napięcie,
dawka, doza, iskra, ładunek, odrobina, nuta, nutka dramatyzmu; elementy; poczucie, wyczucie dramatyzmu
pełen, pełny dramatyzmu
pozbawiony dramatyzmu
oddać, pokazywać, ukazać; podkreślić/podkreślać, pogłębiać, potęgować, zwiększać dramatyzm
zdać sobie sprawę z dramatyzmu

	Jej wojenne losy były pełne dramatyzmu: konspiracja, potem wygnanie. źródło: NKJP: (KM): Była dla nas wzorem, NTN Powiśle, 2000-07-07
	Projekt budżetu ujawnia z całym dramatyzmem problem obsługi długu publicznego. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 06.01.1994
	Już po odejściu z funkcji premiera, Mazowiecki mówił o dramatyzmie dylematów, przed którymi stanął: „W sprawie stosunku do przeszłości nastąpiło [...] pewne naruszenie poczucia sprawiedliwości [...]. źródło: NKJP: Aleksander Smolar: Polska rewolucja, Gazeta Wyborcza,1994-11-05
	Lektura książki pozwala odczuć cały dramatyzm 33 lat. Oto np. rok 1986 - „Solidarność” trwa uporem małych grup w podziemiu, gospodarka się sypie, powszechna beznadziejność. źródło: NKJP: Teresa Bogucka: Egzamin z przyzwoitości, Gazeta Wyborcza,1997-07-12

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

+

dramatyzm

+

CZEGO

fr. dramatisme