behawioryzm
-
psych. kierunek w psychologii XX w., którego przedmiotem badań są tylko dostrzegalne zachowania ludzi i zwierząt
-
Ms. lp wymawiany: [behawioryźmie] lub [behawioryzmie].
-
[behawjorysm] lub [behawjoryzm], lub [bihawjorysm], lub [bihewjorysm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA -
- czysty, klasyczny, społeczny behawioryzm
- psychoanaliza i behawioryzm
- przedstawiciel, twórca; idea, wpływ behawioryzmu
-
W końcu lat pięćdziesiątych podważył zasady behawioryzmu, dominującego podówczas w badaniach zachowania i języka i zapoczątkował przełom kognitywny w psychologii, postulując naturalistyczne podejście do filozofii języka i umysłu.
źródło: NKJP: Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat: rozmowy z uczonymi 25 lat później, 2009
Mówi się także, idąc za ideą behawioryzmu i psychologii empirycznej, że również we wnętrzu człowieka nie ma niczego, co mogłoby się stać fundamentem wierności.
źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei: wybór szkiców filozoficznych 1966-1975, 1975
We wszystkich kierunkach rozwijającego się behawioryzmu używa się często pojęcia nawyku dla określenia powtarzającego się wzorca zachowania u jednostki.
źródło: NKJP: Lidia Cierpiałkowska: Psychopatologia, 2009
Zwolennicy behawioryzmu postrzegali twórczość dwojako: bądź jako szczególny przypadek zachowania sprawczego, bądź jako wewnętrzny proces mediacyjny (Nęcka, 1995).
źródło: NKJP: Krzysztof Szmidt: Twórczość i pomoc w tworzeniu w perspektywie pedagogiki społecznej, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. behawioryzm
behawioryzmy
D. behawioryzmu
behawioryzmów
C. behawioryzmowi
behawioryzmom
B. behawioryzm
behawioryzmy
N. behawioryzmem
behawioryzmami
Ms. behawioryzmie
behawioryzmach
W. behawioryzmie
behawioryzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. behaviorism
Zob. behawior