-
1.
psych. uczony, zwolennik behawioryzmu -
[behawjorysta] lub [bihawjorysta], lub [bihewjorysta]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA -
hiperonimy: psycholog
-
- amerykański behawiorysta
- poglądy, zainteresowania behawiorysty
- być behawiorystą
-
Wprawdzie ani psychoanaliza, ani behawioryzm, ani tym bardziej psychologia humanistyczna nie przeczą, że każdy z nas zazwyczaj ma subiektywne poczucie wolnej woli i aktywnej autonomii, z drugiej wszakże strony psychoanalityk i behawiorysta są przekonani, że poczucie to nie oddaje prawdziwego stanu rzeczy.
źródło: NKJP: Jerzy Prokopiuk: Dusza ludzka - oś świata, 2007
Ortodoksyjny behawiorysta może pomijać znaczenie osobowości pacjenta, może nie doceniać przeżywanych przez niego uczuć, a zwracać uwagę jedynie na zewnętrzne przejawy zaburzeń, na zachowania.
źródło: NKJP: Jan Czesław Czabała: Czynniki leczące w psychoterapii, 2006
Behawioryści twierdzą, że klimat w zasadniczej mierze determinuje temperament, charakter i upodobania.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Upały, Polityka, 2002-08-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. behawiorysta
behawioryści
ndepr behawiorysty
depr D. behawiorysty
behawiorystów
C. behawioryście
behawiorystom
B. behawiorystę
behawiorystów
N. behawiorystą
behawiorystami
Ms. behawioryście
behawiorystach
W. behawiorysto
behawioryści
ndepr behawiorysty
depr -
ang. behaviorist
Zob. behawior