behawioralny

W psychologii, a także w pozostałych dyscyplinach naukowych zaliczanych do nauk behawioralnych, badanie naukowe można traktować jako proces rozwiązywania problemów.

źródło: NKJP: Jerzy Brzeziński: Metodologia badań psychologicznych, 1996

Co zaś się tyczy samej metodologii badań behawioralnych, należy zwrócić uwagę na ich dwoistość. Z jednej strony są to empiryczne metody i techniki badawcze stosowane w etologii i behawioryzmie, z drugiej zaś – metody wywiadu typowe dla socjologii i psychologii.

źródło: NKJP: Alicja Krzymowska-Kostrowicka: Geoekologia turystyki i wypoczynku, 1997

Współcześnie podkreśla się użyteczność terapii behawioralnej przy uczeniu się nowych umiejętności potrzebnych do doskonalenia funkcjonowania oraz poprawy komunikowania się z innymi, a nie tylko do korygowania objawów psychopatologicznych.

źródło: NKJP: Jan Czesław Czabała: Czynniki leczące w psychoterapii, 2006

Ważnym wskaźnikiem behawioralnym jest przejawianie przez osobę badaną adekwatnych reakcji emocjonalnych w stosunku do tego, co mówi, a więc występowanie zgodności logicznej między charakterem treści (aspekt poznawczy) a towarzyszącymi im emocjami (aspekt afektywny).

źródło: NKJP: Ewa Wysocka: Diagnoza w resocjalizacji. Obszary problemowe i modele rozwiązań w ujęciu psychopedagogicznym, 2008