-
3.b
pot. pogard. porcja bełtu - taniego wina -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
używki -
Kiedy mają kogoś okraść albo komuś dać po głowie, najpierw potrzebują czegoś na odwagę. Najsampierw więc, planując przestępstwo, idą do sklepu, kupują bełta i wypijają go duszkiem. Bełt dodaje odwagi, zwłaszcza zawarta w nim siarka.
źródło: NKJP: Coś na odwagę, Dziennik Polski, 2002-04-15
Ale pewnie się nie wyrwali, dalej tam siedzą, tylko gęby już maja przepite, sine, i codziennie tylko jeden problem, skąd wziąć pięć złotych na jakiegoś bełta.
źródło: NKJP: Marek Sobół: Mojry, 2005
A Polak na służbie u Niemca być nie może, patriotyzm wymaga, żeby raczej leżał brzuchem do góry i raczył się bełtem, na który złoży się cały naród w ramach polityki socjalnej.
źródło: NKJP: Polityka i obyczaje, Polityka, nr 2334, 2002-01-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bełt
bełty
D. bełta
bełtu
bełtów
C. bełtowi
bełtom
B. bełta
bełt
bełty
N. bełtem
bełtami
Ms. bełcie
bełtach
W. bełcie
bełty
-
Od bełtać 'mącić ciecz' (z płn. psł. * bl̥tati ). Zn. 'nasada strzały', 'strzała' być może przez podobieństwo kształtu rozwidlonego tylca strzały do bełtaczki-mątewki służącej do mieszania zupy w garnku (Bańk).