benedyktyni
-
katolicka wspólnota zakonna, założona w VI w. we Włoszech przez św. Benedykta z Nursji, o regule zakładającej łączenie modlitwy z pracą
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
miejsca i instytucje związane z religią i kościołem -
hiperonimy: zakon
-
- benedyktyni z Cluny, z Lublina, z Monte Casino, z Tyńca
- klasztor, kościół, opactwo; opat, przeor benedyktynów
-
Opat benedyktynów Odilon wyznaczył w klasztorze w Cluny dzień, w którym odprawiano nabożeństwa za zmarłych.
źródło: NKJP: Marcin Torz: Nie ma święta zmarłych!, Gazeta Wrocławska, 2003-10-30
Podczas wojen napoleońskich zagrożeni benedyktyni z Wiblingen przenieśli się do Wiednia, a następnie do podkrakowskiego Tyńca.
źródło: NKJP: (PK): Nauka na poważnie, Dziennik Polski, 2006-01-12
Ojciec Jan Bereza interesował się przed wstąpieniem do zakonu filozofią indyjską i medytacją ZEN. Uznał, iż medytację znajdzie właśnie u benedyktynów.
źródło: NKJP: Roman Laudański: Medytacja u benedyktynów. Ludzie potrzebują ciszy. Nasze modlitwy są przegadane, przeintelektualizowane, Gazeta Pomorska, 2009-12-31
Wciąż żywy jest śpiew chorałowy w klasztorach: benedyktynów w Tyńcu czy paulinów na Skałce w Krakowie, dominikanów w Krakowie.
źródło: NKJP: Leszek Matela: Sekrety katedr i miejsc mocy: wiedza tajemna chrześcijańskich mistrzów, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. benedyktyni
ndepr benedyktyny
depr D. benedyktynów
C. benedyktynom
B. benedyktynów
N. benedyktynami
Ms. benedyktynach
W. benedyktyni
ndepr benedyktyny
depr -