bezgłośny

Wstrząsały nim konwulsje bezgłośnego płaczu. Przytulał się do mnie coraz mocniej i po prostu łkał jak chłopczyk, któremu przydarzyło się coś złego.

źródło: NKJP: Szymon Bogacz: Koło kwintowe, 2009

Wróci zdenerwowana i Dominika długo w noc będzie słyszała kroki w pokoju obok. Kroki w ciemności, prawie bezgłośne, ale nie dla jej wyczulonego od dawna ucha.

źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988

[...] starowinka siedziała i śmiała się, aż się zanosiła cichym, bezgłośnym śmiechem, krztusząc się, by on nie słyszał.

źródło: NKJP: Paweł Pollak: Kanalia, 2006