smarkaczowaty

Pewno dlatego z niesmakiem przeczytałem ostatnio w jednej z gazet żałosne wspomnienia o tym, jak pewien dość zdolny, wtedy jeszcze smarkaczowaty, pisarz publicznie zaczepił sędziwego Jarosława Iwaszkiewicza, wchodzącego do stołówki, wykrzykując: „Ty stary kolaborancie! Postaw mi piwo! ”.

źródło: NKJP: Tykanie, Dziennik Polski, 2000-11-24

Przypomniał sobie trzydziesty dziewiąty rok, gdy jako smarkaczowaty podchorąży cofał się wraz z innymi przed kołami tego stalowego walca, co przetaczał się po nich z zachodu na oczach bezczynnego świata, by spotkać się z szaro-czerwonym potopem ze wschodu, tam właśnie pod jego miastem.

źródło: Internet: Stefan Büchner: Szczelina, 1995

Zupełnie go nie rozumiem. Dąsa się jak nastolatka, a jest to przecież facet nie taki znowu smarkaczowaty.

źródło: Internet: dixiet.blog.onet.pl

Taki był smarkatowaty ten ubek, co po mnie przyszedł. Mam wrażenie, że bał się.

źródło: Internet: nsz.com.pl