-
1.
wulg. dziecko, do którego mówiący ma negatywny stosunek i odnosi się do niego z lekceważeniem lub ze złością -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
- mały; zasmarkany; zupełny szczyl
- szczyle z podstawówki
- szczyl, smarkacz; szczyl, szczaw; (małe,...) szczyle i (stare,...) konie
- grupka, kupa szczyli
- szczyl krzyczy, drze się
- kontrolować szczyla
- nazwać kogoś szczylem
- wyglądać jak szczyl
-
Drze się szczyl, jakby miesiąc nie jadł [...].
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000
[...] Ja – dzieciak, w charakterze jedynego atrybutu dorosłości palę papierosy. Chyba niestosownie wygląda to, że ten dorosły częstuje szczyla i jeszcze podaje ogień.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
Spadaj, szczylu! [...] Mamo, tamta pani nazwała mnie szczylem!
źródło: NKJP: Dariusz Chętkowski: Ostatni weekend, 2007
Wciąż jeszcze byli jedynie podrośniętymi szczylami, lecz co innego wiedzieć, a co innego przyznać się do tego na głos.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szczyl
szczyle
ndepr szczyle
depr D. szczyla
szczyli
szczylów
C. szczylowi
szczylom
B. szczyla
szczyli
szczylów
N. szczylem
szczylami
Ms. szczylu
szczylach
W. szczylu
szczyle
ndepr szczyle
depr -
Zob. szczać