roztrącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

rozsunąć na boki gwałtownymi ruchami, torując sobie drogę

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

	Wtedy nagle rzucił się przed siebie, jakby chciał roztrącić wszystko i wszystkich. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974
	Nieraz, bywało, urwał się któryś [...] i roztrąciwszy eskortantów dawał nura w tłum. źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957
	Roztrącili chłopów koło kotary. Szli przez salę wolno, nie śpiesząc się - oficer i dwóch kaprali. źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1988
	Chyba weszła w ścianę między malowane trzciny i tataraki. Jeszcze chwiały się roztrącone czyjąś ręką. źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska: Apokryf wenecki, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztrąciłem +(e)m roztrącił	roztrąciłam +(e)m roztrąciła	roztrąciłom +(e)m roztrąciło	roztrąciliśmy +(e)śmy roztrącili	roztrąciłyśmy +(e)śmy roztrąciły
2 os.	roztrąciłeś +(e)ś roztrącił	roztrąciłaś +(e)ś roztrąciła	roztrąciłoś +(e)ś roztrąciło	roztrąciliście +(e)ście roztrącili	roztrąciłyście +(e)ście roztrąciły
3 os.	roztrącił	roztrąciła	roztrąciło	roztrącili	roztrąciły

bezosobnik: roztrącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		roztrąćmy
2 os.	roztrąć	roztrąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztrąciłbym bym roztrącił	roztrąciłabym bym roztrąciła	roztrąciłobym bym roztrąciło	roztrącilibyśmy byśmy roztrącili	roztrąciłybyśmy byśmy roztrąciły
2 os.	roztrąciłbyś byś roztrącił	roztrąciłabyś byś roztrąciła	roztrąciłobyś byś roztrąciło	roztrącilibyście byście roztrącili	roztrąciłybyście byście roztrąciły
3 os.	roztrąciłby by roztrącił	roztrąciłaby by roztrąciła	roztrąciłoby by roztrąciło	roztrąciliby by roztrącili	roztrąciłyby by roztrąciły

bezosobnik: roztrącono by

bezokolicznik: roztrącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: roztrąciwszy

gerundium: roztrącenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: roztrącony

odpowiednik aspektowy: roztrącać

+

roztrącić

+

KOGO[sub]pl[/sub]/CO[sub]pl[/sub]

ogsł. *orz-trǫt(')iti / *orztrǫščiti

Zob. trącić