rozednieć

rozdnieć

  • książk.  używane do opisania sytuacji, w której zrobiło się już całkiem jasno i zaczął się dzień
    • rozdnieć
  • CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Niebo i wszechświat

    słońce i księżyc, pory dnia

  • hiperonimy:  rozjaśnić się
  • Gdy tylko rozednieje, ruszamy... Dobranoc. Możesz waść iść spocząć.

    źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

    Nareszcie odbili od brzegu, błoga cisza zapanowała dokoła. Skoro rozedniało, ostrożnie przetrząsnęliśmy całą okolicę, ale nikogo tam nie było.

    źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954

    Czekałem, aż odejdą, zdawało mi się, że spłonę tu z miłości do ciebie. Przez pół nocy leżałem bezsennie, potem rozedniało [...].

    źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tabu, 1965

    Zanim rozdniało, przyleciała [...] do Juraszka, który zbierał się do drogi.

    źródło: Jan Baranowicz: Baśnie kwitną na hałdach, 1962 (books.google.pl)

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    rozednieje

    Czas przeszły

    rozedniało

    Czas przyszły

    Tryb rozkazujący

    niech rozednieje

    Tryb warunkowy

    Czas teraźniejszy

    rozedniałoby
    by rozedniało

    Czas przeszły

    bezokolicznik: rozednieć

  • Ø + rozednieć + bez ograniczeń
  • Por.  dnieć , zob.  dzień 

CHRONOLOGIZACJA:
1558, SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 09.07.2024