-
książk.
używane do opisania sytuacji, w której zrobiło się już całkiem jasno i zaczął się dzień
-
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
słońce i księżyc, pory dnia
-
-
|
Gdy tylko rozednieje, ruszamy... Dobranoc. Możesz waść iść spocząć.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
|
|
Nareszcie odbili od brzegu, błoga cisza zapanowała dokoła. Skoro rozedniało, ostrożnie przetrząsnęliśmy całą okolicę, ale nikogo tam nie było.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
|
|
Czekałem, aż odejdą, zdawało mi się, że spłonę tu z miłości do ciebie. Przez pół nocy leżałem bezsennie, potem rozedniało [...].
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tabu, 1965
|
|
Zanim rozdniało, przyleciała [...] do Juraszka, który zbierał się do drogi.
źródło: Jan Baranowicz: Baśnie kwitną na hałdach, 1962 (books.google.pl)
|
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
Tryb warunkowy
Czas teraźniejszy
rozedniałoby
by rozedniało
|
bezokolicznik:
rozednieć
-
Ø |
+ |
rozednieć |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1558,
SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 09.07.2024