beneficjent - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

w dawnym Kościele katolickim: osoba, której hierarcha nadał stanowisko kościelne związane z posiadaniem określonego rodzaju ziemi przynoszącej dochody

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

osoby związane z religią i kościołem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Cytaty

Zrozumiałe jest, że wysoki dostojnik kościelny, beneficjent, który najczęściej wywodził się z wyższych warstw społecznych, stylem życia przypominał świeckich dostojników [...].

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004

Moja rodzina wywodzi się z podkrakowskich Głowniów i to całkiem niedaleko tej kościelnej ziemi biskupstwa krakowskiego, której beneficjentami byli Głownie w XV wieku.

źródło: NKJP: Internet

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	beneficjent	beneficjenci	ndepr
M.	beneficjent	beneficjenty	depr
D.	beneficjenta	beneficjentów
C.	beneficjentowi	beneficjentom
B.	beneficjenta	beneficjentów
N.	beneficjentem	beneficjentami
Ms.	beneficjencie	beneficjentach
W.	beneficjencie	beneficjenci	ndepr
W.	beneficjencie	beneficjenty	depr

Składnia

+

beneficjent

+

(CZEGO)

Pochodzenie

Od: beneficjum