bibliofil
-
książk. osoba mająca zamiłowanie do książek, znająca się na nich, kolekcjonująca zwłaszcza cenne i rzadkie egzemplarze
-
[bibljofil]
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
hobby i zainteresowania
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Środki masowego przekazu
wydawnictwa -
- słynny, zapalony, znany bibliofil
- historyk i bibliofil, kolekcjoner i bibliofil
- być bibliofilem
-
Na stoliku jakiegoś bibliofila leżała wydana w 1967 roku przez „Express” książeczka pt. „Wicek, Wacek i Polikarp”. - Przecież ja taką samą mam w domu - utarł nosa bibliofilowi, który reklamował książeczkę jako jedyną, która ocalała z całego nakładu.
źródło: NKJP: (DAN): Skarb pana Alfreda, Express Ilustrowany, 2002-11-29
Agnieszka jest zapalonym bibliofilem: udziela się w Miejskim Kole Miłośników Książki i w bibliotece miejskiej.
źródło: NKJP: Małgorzata Litwin: Dwa dni wspaniałych, Gazeta Miejska, nr 9, 1999
Z moich rozmów z bibliofilami wynika, że jeśli nawet na aukcji w emocjach przepłacą, to dzisiejsza nadpłata w krótkim czasie nie ma żadnego finansowego znaczenia. Rynek bibliofilski gwałtownie się rozwija. Ubywa białych kruków, zwłaszcza poloników w idealnym stanie. Natomiast przybywa kolekcjonerów.
źródło: NKJP: Janusz Miliszkiewicz: Przygoda bycia Polakiem, 2007
Wielu bibliofilów oraz zwyczajnych posiadaczy księgozbiorów ma własny ekslibris.
źródło: NKJP: (mz): Świat w ekslibrisie, Sztafeta, nr 20, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bibliofil
bibliofile
ndepr bibliofile
depr D. bibliofila
bibliofili
bibliofilów
C. bibliofilowi
bibliofilom
B. bibliofila
bibliofili
bibliofilów
N. bibliofilem
bibliofilami
Ms. bibliofilu
bibliofilach
W. bibliofilu
bibliofile
ndepr bibliofile
depr -
internac.
ang. bibliophile
fr. bibliophile
niem. Bibliophile
gr. biblíon 'książka' + gr. phílein 'lubić, być skłonnym do'