mundurek - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

ekspresywnie o mundurze - ubiorze noszonym obowiązkowo przez pracowników pewnych instytucji lub członków niektórych organizacji,

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

policja i inne służby mundurowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

hiperonimy:

ubiór
ubranie

	Nieporadnie usiłuję coś wytłumaczyć urzędniczce w służbowym mundurku; ta mamroce, [...] słucham z niepewnym wyrazem twarzy, rozumiem piąte przez dziesiąte, o coś pytam. źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010
	W rzędach ustawionych pod ścianami inkubatorów leżały nienaturalnie małe istoty podłączone do błyskających różnymi kolorami świateł urządzeń. Na środku sali przy stoliku siedziało kilka młodych kobiet w zielonych mundurkach. źródło: NKJP: J. Pitawal: Znieczuleni reformami, Co Tydzień Jaworzno, 2003-10-08
	Po co [...] opłacać przez cały weekend nicnierobienie strażników - chytrze pytamy? Może jednak należało rzędem słupków zablokować wjazd już na brzegu placu, a nie w jego środku? Bystrzaki w mundurkach odpowiadają, że miasto ma to już w planach. źródło: NKJP: Beata Sypuła: Katowickie perpetuum mobile, Dziennik Zachodni, 2009-06-30
	Przestań marudzić, nikt nie każe Ci nosić, nudnych, jak to nazwałaś, szarych mundurków, ale przyznasz, że Twoja koleżanka, paradująca po biurze w obcisłym sweterku i legginsach [...], czyli elastycznych rajstopach, to był szok – dla mnie też. źródło: NKJP: Krystyna Janda: Moja Droga B., 2000

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

Od: mundur