chłopomaństwo

Bezwzględne pozwy sądowe dziedziczki idą w parze z jej chłopomaństwem. Na procesach jest twarda i niewzruszona, lecz u siebie, gdy „w jednym z pokojów domu uczy czytać po polsku, rachunków i najprzystępniejszych ustępów Pisma Świętego” wiejskie dzieci, rozrzewnia się i głaszcze je po główkach.

źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996

Jego demokratyzm i chłopomaństwo są tak idealne i absolutne, jego opinia o doskonałości i zaletach ludu tak wygórowana, jak może się to zdarzyć właśnie tylko u arystokraty, młodzieńca 20-letniego (i to nie w naszej epoce), lub u intelektualnie abstrakcyjnego idealisty.

źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem, 1957

Chłopomaństwo sprzed stulecia, zachwycanie się góralem jako człowiekiem wolnym, szlachetnym, pięknym fizycznie, nieskażonym przez cywilizację, a przede wszystkim wybitnie uzdolnionym, wrażliwym na piękno oraz inteligentnym – świetnie się wpasowało w praktykę socrealizmu, który w sztuce ludowej istniał do końca lat siedemdziesiątych.

źródło: NKJP: Marek Lubaś-Harny: Górol w reklamie mocny, Gazeta Krakowska, 2006-01-13

Jego zdaniem nikt z klasy wyższej nie traktuje chłopów jak równych sobie. Inteligencja bawi się wiejskim folklorem, jak [...] również ulega czarowi chłopomaństwa [...].

źródło: Internet: forum.gazeta.pl/forum

Nie sądzę jednak, żeby mój powrót do języka zapamiętanego z dzieciństwa miał cokolwiek wspólnego z pseudoludowością czy też chłopomaństwem. Po prostu w pewnej chwili zasób słów języka literackiego przestał mi wystarczać.

źródło: Internet: kolebuk.w.interia.pl