-
2.
pejorat. osoba, którą mówiący uważa za niekompetentną w dziedzinie, w której osoba ta podaje się za eksperta znającego sposób na rozwiązanie każdego problemu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Dlaczego więc, zdaniem doktorów i znachorów życia politycznego, pewny zwycięzca przegrał? Wymieniam powody po kolei.
źródło: NKJP: Tadeusz Jacewicz: Z bliska, Dziennik Polski, 2005-11-04
Gotową receptę na przyrost miejsc pracy podsuwają znachorzy, którzy wierzą, że jeśli się wpuści więcej pieniędzy na rynek, ruszy sprzedaż, a w ślad za nią produkcja i zwolnionych pracowników zacznie się na powrót przyjmować.
źródło: NKJP: Andrzej Krzysztof Wróblewski: Stół na pół, Polityka, 2001-03-03
Prawdziwym przekleństwem jest to, iż dobry pomysł znalazł się w rękach ekonomicznych znachorów, którzy mnożą obietnice bez umiaru i robią ludziom wodę z mózgu.
źródło: NKJP: Janusz Lewandowski: W poszukiwaniu nie istniejącego skarbu, Gazeta Wyborcza, 1996-02-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. znachor
znachorzy
ndepr znachory
depr D. znachora
znachorów
C. znachorowi
znachorom
B. znachora
znachorów
N. znachorem
znachorami
Ms. znachorze
znachorach
W. znachorze
znachorzy
ndepr znachory
depr -
psł. (dial.) *znachorъ : *znacharъ 'ten, kto się na czymś zna, znawca'
Rzeczownik z przyrostkiem -orъ : -arъ od czasownika *znachati (formacji ekspresywnej z przyrostkiem -ch- od psł. *znati); zob. znać