Jak korzystać ze słownika?

dygnąć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. ukłonić się

  • Definicja

    1.

    (będąc kobietą) ukłonić się przed kimś, uginając lekko obie nogi i stawiając na moment jedną za drugą
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  ukłonić się
  • Połączenia
    • dziewczynka dygnęła
    • dygnąć grzecznie
    • dygnąć jak dziewczynka
  • Cytaty

    Helena zakręciła się w miejscu, cmoknęła księdza w ramię, przed gościem dygnęła i od razu zawstydziła się tego dziewczęcego dygnięcia.

    źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987

    Nikt nigdy nie buntował się przeciw najstarszej regule obowiązującej na korcie centralnym. Po zrobieniu 20 kroków w stronę wyjścia należy się grzecznie ukłonić albo dygnąć z wdziękiem przed lożą królewską [...].

    źródło: NKJP: Piotr Tenczyński: Tenis - Wimbledon, Gazeta Wyborcza, 1993-07-01

    Szczerbata kurierka wyrecytowała wyuczoną kwestię z wielkim przejęciem [...]. Na koniec dygnęła z wdziękiem i zanim zdążyłem dać jej coś za fatygę, uciekła.

    źródło: NKJP: Mirosław Tomaszewski: UGI, 2006

    I choć miała na sobie tylko stare szmaty, była brudna i zmęczona, dygnęła wytwornie, unosząc lekko rąbek sukni.

    źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

    Elizabeth z uśmiechem podała jej rękę, a ona dygnęła jak mała dziewczynka.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dygnę
    		 dygniemy
    2 os. dygniesz
    		 dygniecie
    3 os. dygnie
    		 dygną

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dygnąłem
    +(e)m dygnął
    		 dygnęłam
    +(e)m dygnęła
    		 dygnęłom
    +(e)m dygnęło
    		 dygnęliśmy
    +(e)śmy dygnęli
    		 dygnęłyśmy
    +(e)śmy dygnęły
    2 os. dygnąłeś
    +(e)ś dygnął
    		 dygnęłaś
    +(e)ś dygnęła
    		 dygnęłoś
    +(e)ś dygnęło
    		 dygnęliście
    +(e)ście dygnęli
    		 dygnęłyście
    +(e)ście dygnęły
    3 os. dygnął
    		 dygnęła
    		 dygnęło
    		 dygnęli
    		 dygnęły

    bezosobnik: dygnięto

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dygnijmy
    2 os. dygnij
    		 dygnijcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dygnąłbym
    bym dygnął
    		 dygnęłabym
    bym dygnęła
    		 dygnęłobym
    bym dygnęło
    		 dygnęlibyśmy
    byśmy dygnęli
    		 dygnęłybyśmy
    byśmy dygnęły
    2 os. dygnąłbyś
    byś dygnął
    		 dygnęłabyś
    byś dygnęła
    		 dygnęłobyś
    byś dygnęło
    		 dygnęlibyście
    byście dygnęli
    		 dygnęłybyście
    byście dygnęły
    3 os. dygnąłby
    by dygnął
    		 dygnęłaby
    by dygnęła
    		 dygnęłoby
    by dygnęło
    		 dygnęliby
    by dygnęli
    		 dygnęłyby
    by dygnęły

    bezosobnik: dygnięto by

    bezokolicznik: dygnąć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: dygnąwszy

    gerundium: dygnięcie

    odpowiednik aspektowy: dygać

  • Składnia
    bez ograniczeń + dygnąć +
    (przed KIM)
  • Pochodzenie

    Zob. dygać

  • Informacja normatywna

    Uznawane za niepoprawne w połączeniu dygnąć komuś.