woj
-
średniowieczny rycerz lub wojownik
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
- średniowieczni; ruscy, słowiańscy; dzielni wojowie/woje
- wojowie króla, księcia; Mieszka I, Chrobrego
- drużyna wojów
- wojowie/woje walczą/walczyli
-
Już za pierwszych Piastów wojowie stawali pod chorągwiami w chwilach zagrożenia i w czasie wojen.
źródło: NKJP: Jacek Jakubiak: Żarski garnizon, Kronika Ziemi Żarskiej, 1997, nr 4
Wojowie może wezmą udział w inscenizacji bitwy pod Grunwaldem.
źródło: NKJP: Iza Salamon: Rycerzem być..., Dziennik Zachodni, 2003-06-20
Po walce zakuci w stalowe zbroje wojowie leżeli pokotem na polu bitwy, choć nikt nie został ranny.
źródło: NKJP: (wow): Grunwald znów nasz!, Dziennik Zachodni, 2002-07-15
Zaraz po pokazie kowalstwa do akcji wkroczyła drużyna wojów i stoczyła małą bitwę.
źródło: NKJP: AK: Kupalinka w Orzeszkowie, Głos Siemiatycz, 2007-08-08
Aż pewnego dnia przybył do zamku zdyszany goniec przynosząc wieść o klęsce, jaką ponieśli słowiańscy woje .
źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. woj
woje
wojowie
ndepr woje
depr D. woja
wojów
C. wojowi
wojom
B. woja
wojów
N. wojem
wojami
Ms. woju
wojach
W. woju
woje
wojowie
ndepr woje
depr Inne uwagi
Zwykle lm
-
psł. *vojь 'bój (< ściganie, gonienie)'; 'wojsko; wojownik (< ten, kto ściga, goni)'
Od: pie. pierwiastka *u̯ei̯- 'zdążać ku czemuś, ścigać'
Na podstawie indeksu haseł.