-
1.
pot. żart. czyjś stan, sposób myślenia lub postępowania odbiegający od normy, o którym mówiący sądzi, że jest świadectwem zaburzeń psychicznych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- dostać/dostawać, mieć bzika
-
Moja pasja zaczęła się przed laty od wizyty w toruńskim „Baju Pomorskim”. Byłam pod tak wielkim wrażeniem spektaklu, że pół nocy nie mogłam zasnąć! Z wiekiem bzik na punkcie teatru mi nie przeszedł.
źródło: NKJP: Ewelina Kwiatkowska: Mamy dobre wieści i dla aktorów i dla widzów. Zbliża się festiwal, Gazeta Pomorska, 2010-03-09
Ksiądz Władysław ma dwa bziki: kolekcjonuje kwiaty i obrazy.
źródło: NKJP: Ślub z porcelanową filiżanką, Dziennik Polski, 1999-05-07
[...] ma bzika na punkcie funkii, które sadzi w małej szklarni, w ogrodzie, a ostatnio w doniczkach na parapecie. Mnie bez reszty uwiodły rośliny mające kwiaty w kształcie niebieskiego dzwonka.
źródło: NKJP: Danka Ogrodniczka: Uwiodły mnie dzwonki i rozwary, Gazeta Poznańska, 2006-07-29
Dostali bzika na punkcie motorów i nawet nastolatek potrafi sobie złożyć maszynę z pozornie nieużytecznych części.
źródło: NKJP: Domy na piasku, Dziennik Polski, 1998-09-18
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bzik
bziki
D. bzika
bzików
C. bzikowi
bzikom
B. bzika
bziki
N. bzikiem
bzikami
Ms. bziku
bzikach
W. bziku
bziki
-
+ bzik + (na punkcie KOGO/CZEGO) -
Od: bzikać, czasownika tożsamego z bzykać, bzyczeć (wszystkie pochodzenia dźwiękonaśladowczego).