fiś - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. osoba, która ma na tyle odbiegające od normy zachowania czy upodobania, że mówiący sądzi o niej, iż jest psychicznie chora lub niezrównoważona

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

synonimy:

fiks

	Teraz jest nauczycielem muzyki w podstawówce, ale i ta posada nie jest zbyt pewna, bo mój braciszek czasami otwiera i zamyka szafę dwa dni, tydzień. Potem idzie do Anny i dostaje od niej zwolnienie lekarskie, ale kiedyś trafi do wariatkowa - jak każdy fiś... źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
	- Jak ty chcesz, żeby się ożenił? - ojciec podrwiwał boleśnie. - Przecież księdzu nie wolno się żenić. Innych musi żenić. I która by ci wyszła za takiego fisia? źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
	Kiedy sobie podpił, co się często zdarzało, dostawał nieludzkiej siły i łamał w ręku podkowy, sztaby. Całkiem nieprzytomny jednak nie był. Niektórzy mówili, że udaje tylko fisia, żeby straszyć Żydów, za czym również przepadał. źródło: NKJP: Joanna Siedlecka: Jaśnie Panicz: o Witoldzie Gombrowiczu, 1987
	Bardzo ładnie wyłożyłaś Bożenową filozofię. Ona szczególnie jest wyczulona, bo ma w rodzinie same fisie żywieniowe i jak ktoś przystępuje do analizy, to ją szlag jasny trafia na miejscu. źródło: Internet: pinkcake.blox.pl

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, m2