po kobiecemu
-
w sposób uważany za charakterystyczny dla kobiety - dorosłego człowieka płci żeńskiej
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć -
- typowo po kobiecemu
- ubrać się/ubierać się po kobiecemu
-
Rena była niezwykle piękna i po kobiecemu urocza. Ta uroda nie opuszczała jej w bardzo późnych latach.
źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Podróże do Włoch, 1977
Z dyskretnej lustracji wyszło mi, że średnio tylko jedna na sto kobiet ma „odwagę” ubrać się po kobiecemu. Reszta upodabnia się do rodzaju męskiego ze skutkiem, delikatnie mówiąc, bardzo różnym.
źródło: NKJP: Ubiorę spódniczkę!, Dziennik Polski, 2003-08-07
Lech Falandysz publicznie bronił swej przyjaciółki z lat 80 [...]. A dziennikarce „Życia” mówił: „Zawsze było w niej jakieś dostojeństwo. Ale była też bardzo delikatna, po kobiecemu ciepła i czarująca”.
źródło: NKJP: Marcin Meller: Pół metra nad ziemią, Polityka, 2001-02-03
Dzień zaczął się po kobiecemu: od kosmetyczki i fryzjera. Przedtem jeszcze było dobieranie stroju.
źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Doktor Twardowski, 1977
Po kobiecemu wrażliwa, chciała mówić tylko o pięknie otaczającego świata, nie godziła się z jego okrucieństwem.
źródło: NKJP: Ludmiła Marjańska: Małgorzata Hillar (1926-1995), Gazeta Wyborcza, 1995-06-16
-
część mowy: przysłówek