-
1.
używane przez osobę mówiącą lub piszącą w odniesieniu do niej samej -
Forma mianownika używana tylko w celu przeciwstawienia osoby mówiącej innym osobom lub podkreślenia, że chodzi właśnie o nią, a nie kogoś innego.
-
ATEMATYCZNY
-
- ja i on, ja i ona, ja i ty
-
To może ja jednak do niego zadzwonię, może mi pani podać numer?
źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
Zabierzcie go ode mnie, on znowu mnie będzie dręczył!
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
Ejże! Stary pierniku! Nie zasłaniaj mi słońca.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946
Czy nie wysiadłby pan ze mną?
źródło: NKJP: Edward Stachura: Się, 1977
[...] wszystko, co mię otaczało, tchnęło niewysłowioną pięknością.
źródło: NKJP: Konstanty Paustowski: Dalekie lata, Trybuna Ludu, 1948
-
część mowy: rzeczownik
liczba pojedyncza akc -akc M. ja
D. mnie
mię
C. mnie
mi
B. mnie
mię
N. mną
Ms. mnie
Inne uwagi
Forma nieakcentowana mię współcześnie w zasadzie nie używana
-
psł. *azъ / *jazъ / *ja