dewocja
-
pejorat. przesadna pobożność charakteryzująca się publicznym manifestowaniem wyznawanej wiary, niezwiązana z głębszymi przeżyciami religijnymi, lecz mająca służyć pokazaniu gorliwości religijnej danej osoby
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- dewocja religijna
-
U Marka K. religijność zakrawała na dewocję, była wręcz obsesyjna.
źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Pozer na Sejm, Polityka, 2002-05-25
Energiczne wdowy [...] fundowały dzieła sztuki i popierały artystów. Jeśli popadły w dewocję, wspierały kościoły i klasztory.
źródło: NKJP: Z Marią Bogucką rozmawiają Agnieszka i Andrzej Kublikowie: Najlepiej było wdowom, Gazeta Wyborcza, 1999-05-29
Wiara kojarzyła mi się [...] z dewocją, bezmyślnym odmawianiem pacierza i chodzeniem w każdą niedzielę do kościoła.
źródło: NKJP: Pięć kobiet jednego Boga, Cosmopolitan, 1999
[...] matka oddawała się cierpieniu i ofiarowywała je Niebiosom z coraz większą bigoterią - aż Niebiosa odwdzięczyły się za to cierpienie jej i całemu narodowi wyborem papieża Polaka, Radek zapamiętał ten szał i mszę w telewizorze na cały regulator, i od mniej więcej czasu tej mszy matka pogrążyła się w dewocji już na amen.
źródło: NKJP: Rafał Ziemkiewicz: Żywina, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dewocja
dewocje
D. dewocji
dewocji
neut dewocyj
char C. dewocji
dewocjom
B. dewocję
dewocje
N. dewocją
dewocjami
Ms. dewocji
dewocjach
W. dewocjo
dewocje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. dēvōtiō 'poświęcenie, oddanie'