dewotka
-
pejorat. kobieta, która publicznie manifestuje swoją przesadną pobożność, niezwiązaną z głębszymi przeżyciami religijnymi, ale służącą pokazaniu jej gorliwości religijnej
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- stara dewotka
- matka dewotka
-
Chciałbym, żeby to nie było tylko święto okazjonalne. Żeby ludzie nie zachowywali się, jak ta dewotka, co chodzi co niedzielę do kościoła, ale cały tydzień grzeszy.
źródło: NKJP: (BAJ): Jestem dłużnikiem Oświęcimia, Dziennik Polski, 2005-01-28
Merta [...] robi na mnie wrażenie dewotki, która całą mszę św. żarliwie bije się w piersi, a po wyjściu z kościoła nic nie przeszkadza jej obmówić wszystkich znajomych i sąsiadów.
źródło: NKJP: Internet
- No! No, no! - Zygmunt przystanął. - Pan Bóg sprawiedliwy, choć nierychliwy - ściszył tajemniczo głos i uniósł palec do góry.
Na twarzy dozorczyni odmalowało się debilne zaskoczenie. Trafiona - zatopiona! Jak każda dewotka, gdy tylko powołać się przy niej na Boga.źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
Stopniowo zdołała przekonać Arka, że właściwy rytm niedzieli wyznacza nie msza o bladym świcie, kiedy w nawach jest zimno, a w całym kościele są trzy stare dewotki, tylko normalna południowa suma.
źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dewotka
dewotki
D. dewotki
dewotek
C. dewotce
dewotkom
B. dewotkę
dewotki
N. dewotką
dewotkami
Ms. dewotce
dewotkach
W. dewotko
dewotki
-
Zob. dewot