dialektyka

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. w filozofii

  • 1.

    filoz.  teoria filozoficzna, która ujmuje rzeczywistość jako proces wyłaniania się przeciwieństw różnego rodzaju i ich walki
  • [djalektyka] lub  pot.  [djalektyka]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    filozofia

    • dialektyka heglowska, marksistowska
  • Nie jest sprawą przypadku, że właśnie w okresie wojny światowej, która była wyrazem sprzeczności powstałych w świecie kapitalistycznym, Lenin studiował istotę i prawa dialektyki. W walce przeciwieństw, w powstawaniu i rozwiązywaniu sprzeczności upatrywał źródło rozwoju świata i jego postępu.

    źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967

    Większość cech przypisywanych egzystencji przez XX-wiecznych filozofów była już obecna w dziełach Kierkegaarda. [...] Jego myślenie miało charakter antysystemowy, skierowany przeciw racjonalnemu systemowi Georga Wilhelma Friedricha Hegla i jego dialektyce.

    źródło: NKJP: Tadeusz Gadacz: Bytem być, czyli o rozkwicie i uwiądzie egzystencjalizmu, Polityka, 2009-07-11

    Każda postać bytu [...] musi się spotkać w pewnej fazie ewolucji ze swym nieuniknionym zaprzeczeniem, a z owego starcia przeciwieństw wyłania się w następstwie nowy stan syntezy. [...] Tę dialektykę heglowską przejęła i zasymilowała filozofia i historiozofia marksizmu, [...] uzupełniając ją o wymiar faktów i zjawisk materialno-społecznych.

    źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dialektyka
    dialektyki
    D. dialektyki
    dialektyk
    C. dialektyce
    dialektykom
    B. dialektykę
    dialektyki
    N. dialektyką
    dialektykami
    Ms. dialektyce
    dialektykach
    W. dialektyko
    dialektyki

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • ang. dialectic, dialectics

    fr. dialectique

    niem. Dialektik

    z gr. dialektikḗ