-
3.
książk. właściwa czemuś sprzeczność - coś, czego cechy lub elementy wzajemnie się wykluczają -
[djalektyka] lub pot. [djalektyka]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
W nasze życie stale będzie wpisana ta dialektyka, że mądrzy widzą zagrożenia, a młodzi widzą nadzieję.
źródło: NKJP: Rozmawiać bez nienawiści, Gazeta Wyborcza, 1992-04-25
Rozwinięcie „intymnej” sytuacji lirycznej pierwowzoru w ujęcie oparte na dialektyce tego, co „intymne”, i tego, co „społeczne”, w poezji polskiej nie mogłoby się dokonać - a to z tego prostego względu, że staropolski hejnał był już i tak utworem o perspektywie bardziej „społecznej” niż „intymnej”.
źródło: NKJP: Barańczak Stanisław: Poezja i duch uogólnienia, 1996
Pytania Borosa przywołują dialektykę życia i śmierci, jedności i oddzielenia, pełni i nicości w ludzkiej egzystencji.
źródło: NKJP: Anna Sobolewska: Mapy duchowe współczesności: co nam zostało z Nowej Ery?, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dialektyka
dialektyki
D. dialektyki
dialektyk
C. dialektyce
dialektykom
B. dialektykę
dialektyki
N. dialektyką
dialektykami
Ms. dialektyce
dialektykach
W. dialektyko
dialektyki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. dialectic, dialectics
fr. dialectique
niem. Dialektik
z gr. dialektikḗ