niewierny I - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

nielojalny wobec kogoś lub czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

	synonimy:	nielojalny
	sprzeczne:	wierny I

	Mannhaupt zbywał takie uwagi wzruszeniem ramion i przypominał, że klasę trzeba zachować wszędzie i zawsze. Tej zasadzie sam jednak bywał niewierny. Odstępował od niej w chwilach, gdy alkohol zamieniał go w innego człowieka, agresywnego i obrażalskiego [...]. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
	Wszak byliśmy niemal pewni, że akurat tu, na bagnach, Pan Bóg nigdy nie przebywał. Pozostawił je niewiernemu słudze, szatanowi. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008
	[...] Bóg jest miłosierny, sprzyja człowiekowi, błogosławi mu, jest wierny nawet wtedy, kiedy człowiek jest niewierny. źródło: NKJP: Paweł Kosiński SJ: Obudzić serce, 2000
	Nie lubię kotów. Fałszywe, wredne, niewierne. źródło: NKJP: Internet
	Natomiast McCartney na swych kolejnych koncertach nadal grywa piosenki Beatlesów i wszystko wskazuje na to, że będzie niewierny swojemu postanowieniu także i wtedy, gdy stukną mu sześćdziesiąt cztery lata... źródło: NKJP: Bartłomiej Dobroczyński: Orkiestra Klubu Pomocnych Serc, czyli Monolog wodospad Jurka Owsiaka, 1999

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	niewierny	+	(KOMU/CZEMU)
szyk: neutralny

Zob. wierny