-
2.
kultur. cecha dzieł polegająca na nawiązywaniu przez nie do różnych innych utworów, wypowiedzi, poglądów filozoficznych, religijnych czy filmów -
Wyraz spopularyzowany przez literaturoznawcą rosyjskiego Michaiła Bachtina, używany jako termin naukowy mający różne ściślejsze definicje w zależności od autora.
-
[djalogiczność]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
Bez prawosławia nie bylibyśmy w stanie zrozumieć Dostojewskiego. Jego dialogiczność, jego polifonia bez wątpienia wypływają z wielu źródeł.
źródło: NKJP: Julia Kristeva: Czarne słońce. Depresja i melancholia, 2007
[...] tekst odzwierciedla historię i jednocześnie ją tworzy. Jest to ślad Bachtinowskiej tezy o dialogiczności wypowiedzi, która ma być formą kontynuacji lub przetworzenia innej wypowiedzi czy też polemiki z nią.
źródło: NKJP: Małgorzata Kita: Relacje transtekstualne wywiadu prasowego, 2001
Niezależnie jednak od tego, jaką koncepcję krytycy przyjmowali, na ogół nie aprobowali wewnętrznej dialogiczności tego ogromnego epizodu, próbowali go sprowadzać do sensu w mniejszym lub większym stopniu jednoznacznego.
źródło: NKJP: Michał Głowiński: Ekspresja i empatia, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dialogiczność
dialogiczności
D. dialogiczności
dialogiczności
C. dialogiczności
dialogicznościom
B. dialogiczność
dialogiczności
N. dialogicznością
dialogicznościami
Ms. dialogiczności
dialogicznościach
W. dialogiczności
dialogiczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ dialogiczność + (CZEGO) -
Zob. dialogiczny