dogmatyzm
-
książk. właściwość polegająca na bezkrytycznym przyjmowaniu za prawdę pewnych twierdzeń lub zasad
-
Ms. lp wymawiany: [dogmatyźmie] lub [dogmatyzmie].
-
[dogmatysm] lub [dogmatyzm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
antonimy: krytycyzm
-
W dyskusji rzeczowej dogmatyzm jest niedopuszczalny: nikt nie ma obowiązku liczyć się z twierdzeniami podanymi bez argumentacji.
źródło: NKJP: Zygmunt Ziembiński: Logika praktyczna, 1958
Ja, nie wierząc w objawienie (Chrystus nie jest dla mnie Bogiem, lecz oświeconym człowiekiem), z niechęcią patrzę na przejawy dogmatyzmu w religii. Zatem (ja) w buddyzmie otrzymuję więcej! Nie muszę wierzyć w prawdy wiary [...].
źródło: NKJP: Internet
Kościół, instytucjonalizując się, przestał w realistyczny sposób odpowiadać na psychologiczne potrzeby wiernych. [...] A potrzeby ludzi są bardzo zróżnicowane. Z jednej strony są bardzo wysublimowane, a dogmatyzm Kościoła nie nadąża za potrzebami uniwersalizmu, wolności, całościowego pojmowania wszystkiego, z drugiej zaś strony potrzeby wielu ludzi są prymitywne, sprowadzają się do zapotrzebowania na magię.
źródło: NKJP: Jacek Santorski: Jak żyć żeby nie zwariować, 2003
Walczymy obecnie ze schematyzmem, skostnieniami, walczymy z dogmatyzmem, walczymy o pełnię i piękno życia.
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór: rzeczy mniejsze, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dogmatyzm
dogmatyzmy
D. dogmatyzmu
dogmatyzmów
C. dogmatyzmowi
dogmatyzmom
B. dogmatyzm
dogmatyzmy
N. dogmatyzmem
dogmatyzmami
Ms. dogmatyzmie
dogmatyzmach
W. dogmatyzmie
dogmatyzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ dogmatyzm + KOGO/CZEGO