klacz
-
samica konia
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta domowe i hodowlane -
- biała, gniada, kara, siwa; ukochana, ulubiona; młoda, piękna, rasowa, źrebna klacz; klacz arabska
- właściciel klaczy
- klacz padła, rodziła
-
W ręku dzierży jakieś rośliny (zapewne ususzy je potem na przewiewnym ganku i wklei do zielnika), stajenny chłopak trzyma konia za uzdę (pani Eliza lękała się zawsze, że klacz się spłoszy i poniesie).
źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996
Na ulicach wielkie, dwukołowe wozy farmerów z północnej Francji z doczepionym do nich całym inwentarzem żywym: krowy, woły, klacze ze źrebiętami, kilka owiec.
źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem (Francja 1940-1944), 1957
Nim połaskotał bok klaczy ostrogą, skoczyła w płynny galop, kładąc uszy, wyrzucając pysk do przodu, jakby chciała kąsać.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
Gniada Cama również pochodzi z hodowli w Krasnem. Ta czteroletnia klacz pełnej krwi angielskiej znakomicie trenuje i wkrótce wystartuje w wyścigach.
źródło: NKJP: Galopem do zwycięstwa, Wieści Podwarszawskie, nr 21, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. klacz
klacze
D. klaczy
klaczy
C. klaczy
klaczom
B. klacz
klacze
N. klaczą
klaczami
Ms. klaczy
klaczach
W. klaczy
klacze
-
ros. kljáča 'szkapa, kobyła'
ukr. kljač, kljáča 'kobyła'
z psł. *klęča 'coś zgiętego, wykrzywionego; szkapa, kobyła'