autonomizm
-
książk. ruch dążący do uzyskania niezależności jakiejś społeczności, regionu lub instytucji w zakresie decydowania o swoich sprawach wewnętrznych
-
Ms. lp wymawiany: [au-tonomiźmie] lub [au-tonomizmie].
-
[au-tonomism] lub [au-tonomizm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
typy terytoriów, podział administracyjny
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- autonomizm śląski, żydowski
-
Autonomizm, zwany również nacjonalizmem duchowym, domagał się dla Żydów autonomii kulturalnej, językowej i szkolnej w krajach, w których byli osiedleni.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
Idei śląskiego autonomizmu nie sposób oderwać od tez o odrębnym narodzie.
źródło: Internet: prawo.rp.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. autonomizm
autonomizmy
D. autonomizmu
autonomizmów
C. autonomizmowi
autonomizmom
B. autonomizm
autonomizmy
N. autonomizmem
autonomizmami
Ms. autonomizmie
autonomizmach
W. autonomizmie
autonomizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. autonomism
fr. autonomisme
Zob. autonomia