nadgonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

sprawić, że znikają określonego rodzaju zaległości lub opóźnienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

nadrobić
podgonić

	Kiedy, zdenerwowani, próbowali nadgonić stracony czas, zatrzymała ich policja. Wyjaśnienia trwały długo. Polacy spóźnili się na start 22 minuty. źródło: NKJP: Zanotował W Chester Radosław Leniarski: Automobilizm, Gazeta Wyborcza, 1996-11-27
	Chciałem je przepłynąć krótko przy palikach i straciłem aż 2,5 sekundy. W finale już nie dało się tego nadgonić, a była szansa na medal. źródło: NKJP: (JEC): Powrót olimpijczyka, Dziennik Polski, 2008-08-18
	Wizje piekła się zmieniają, bo muszą nadgonić za rzeczami, które pokazuje nauka. źródło: NKJP: Internet
	Jednak w ostatnich dniach nadgoniliśmy prace i dokładamy wszelkich starań, by usunąć opóźnienia. źródło: NKJP: Anna Kosek SF: Opóźnienia na Kórnickiej, Gazeta Poznańska, 2006-04-13
	Nie muszą sprawdzać prac domowych sześćdziesiątce podopiecznych. Pomimo to starają się, żeby dzieci z zaległościami w nauce nadgoniły z materiałem szkolnym przez ferie. źródło: NKJP: mbr: Jeszcze tydzień zabawy na całego, Dziennik Łódzki

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadgoniłem +(e)m nadgonił	nadgoniłam +(e)m nadgoniła	nadgoniłom +(e)m nadgoniło	nadgoniliśmy +(e)śmy nadgonili	nadgoniłyśmy +(e)śmy nadgoniły
2 os.	nadgoniłeś +(e)ś nadgonił	nadgoniłaś +(e)ś nadgoniła	nadgoniłoś +(e)ś nadgoniło	nadgoniliście +(e)ście nadgonili	nadgoniłyście +(e)ście nadgoniły
3 os.	nadgonił	nadgoniła	nadgoniło	nadgonili	nadgoniły

bezosobnik: nadgoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nadgońmy
2 os.	nadgoń	nadgońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadgoniłbym bym nadgonił	nadgoniłabym bym nadgoniła	nadgoniłobym bym nadgoniło	nadgonilibyśmy byśmy nadgonili	nadgoniłybyśmy byśmy nadgoniły
2 os.	nadgoniłbyś byś nadgonił	nadgoniłabyś byś nadgoniła	nadgoniłobyś byś nadgoniło	nadgonilibyście byście nadgonili	nadgoniłybyście byście nadgoniły
3 os.	nadgoniłby by nadgonił	nadgoniłaby by nadgoniła	nadgoniłoby by nadgoniło	nadgoniliby by nadgonili	nadgoniłyby by nadgoniły

bezosobnik: nadgoniono by

bezokolicznik: nadgonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nadgoniwszy

gerundium: nadgonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: nadgoniony

odpowiednik aspektowy: nadganiać

Zob. gonić