-
2.
lit. granica między dwoma wyrazami w utworze wierszowanym przecinająca któryś z powtarzających się w nim układów sylab -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
Aktorzy recytowali swoje kwestie nienaturalnie, zaznaczając cezurę i kadencję wiersza, zwróceni zawsze twarzą ku publiczności [...].
źródło: NKJP: Alina Kowalczykowa: Dramat i teatr romantyczny, 1997
[...] heksametry i pentametry zaczęto rymować, łącząc rymem cezurę z klauzulą. Takie wiersze nazywa się leoninami [...].
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
Poezja ukazuje się nam zazwyczaj w płaszczu utkanym z różnych miar: sylab, akcentów tonicznych, cezur, strof [...]
źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Klimat życia i klimat literatury 1948-1967, 2001
[...] nie chodzi mi o jakąś konkretną [...] manierę, raczej o specyficzny rozkład cezur, które szatkują wiersz na bardzo małe, drobne kawałki, jakby się chciało karmić gołębie.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. cezura
cezury
D. cezury
cezur
C. cezurze
cezurom
B. cezurę
cezury
N. cezurą
cezurami
Ms. cezurze
cezurach
W. cezuro
cezury
-
łac. caesura 'odcięcie, część odcięta, przedział, przerwa'