podgonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

pot. zmniejszyć różnice dzielące od kogoś, kto lepiej radzi sobie w danej dziedzinie

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Relacje znaczeniowe

synonimy:

pogonić

Cytaty

Mieliśmy szansę na to, by podgonić w końcówce naszych przeciwników. Nie udało się niestety. Po raz kolejny nie dowieźliśmy do końca wygranego meczu i straciliśmy bramkę w ostatniej minucie.

źródło: NKJP: SŁ: Skra Paterek - Tęcza Wiąg 4:4 (4:1), Nakielski Czas, 2007-05-16

W 9. kolejce nie zabraknie ciekawych pojedynków - już dziś Warta będzie chciała podgonić czołówkę. Rywalem będzie Kaszubia Kościerzyna, zajmująca wysoką, trzecią lokatę.

źródło: NKJP: LIC: Wolą grać w soboty, Gazeta Poznańska, 2005-09-23

[...] Polska nieco podgoni bogate kraje zachodnie [...].

źródło: NKJP: Ernest Skalski: Zamiary na siły, Gazeta Wyborcza, 1997-09-04

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	podgonię	podgonimy
2 os.	podgonisz	podgonicie
3 os.	podgoni	podgonią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podgoniłem +(e)m podgonił	podgoniłam +(e)m podgoniła	podgoniłom +(e)m podgoniło	podgoniliśmy +(e)śmy podgonili	podgoniłyśmy +(e)śmy podgoniły
2 os.	podgoniłeś +(e)ś podgonił	podgoniłaś +(e)ś podgoniła	podgoniłoś +(e)ś podgoniło	podgoniliście +(e)ście podgonili	podgoniłyście +(e)ście podgoniły
3 os.	podgonił	podgoniła	podgoniło	podgonili	podgoniły

bezosobnik: podgoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podgońmy
2 os.	podgoń	podgońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podgoniłbym bym podgonił	podgoniłabym bym podgoniła	podgoniłobym bym podgoniło	podgonilibyśmy byśmy podgonili	podgoniłybyśmy byśmy podgoniły
2 os.	podgoniłbyś byś podgonił	podgoniłabyś byś podgoniła	podgoniłobyś byś podgoniło	podgonilibyście byście podgonili	podgoniłybyście byście podgoniły
3 os.	podgoniłby by podgonił	podgoniłaby by podgoniła	podgoniłoby by podgoniło	podgoniliby by podgonili	podgoniłyby by podgoniły

bezosobnik: podgoniono by

bezokolicznik: podgonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podgoniwszy

gerundium: podgonienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	podgonienie	podgonienia
D.	podgonienia	podgonień
C.	podgonieniu	podgonieniom
B.	podgonienie	podgonienia
N.	podgonieniem	podgonieniami
Ms.	podgonieniu	podgonieniach
W.	podgonienie	podgonienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: podgoniony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	podgoniony	podgoniony	podgoniony	podgonione	podgoniona
D.	podgonionego	podgonionego	podgonionego	podgonionego	podgonionej
C.	podgonionemu	podgonionemu	podgonionemu	podgonionemu	podgonionej
B.	podgonionego	podgonionego	podgoniony	podgonione	podgonioną
N.	podgonionym	podgonionym	podgonionym	podgonionym	podgonioną
Ms.	podgonionym	podgonionym	podgonionym	podgonionym	podgonionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	podgonieni	podgonieni	podgonione	podgonione
D.	podgonionych	podgonionych	podgonionych	podgonionych
C.	podgonionym	podgonionym	podgonionym	podgonionym
B.	podgonionych	podgonionych	podgonionych	podgonione
N.	podgonionymi	podgonionymi	podgonionymi	podgonionymi
Ms.	podgonionych	podgonionych	podgonionych	podgonionych

odpowiednik aspektowy: podganiać

Składnia

+

podgonić

+

KOGO

Pochodzenie

Zob. gonić