przegonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zmusić kogoś lub coś do opuszczenia jakiegoś miejsca

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

odegnać
pogonić
przepędzić
wygonić
wypędzić

	W progu myjni drogę przestąpił im rosły mężczyzna z ponad metrowej długości metalową rurką w dłoni. Chciał przegonić intruzów, ale już po chwili obezwładniony leżał na ziemi. źródło: NKJP: AK: Sztangi w felgach, Gazeta Poznańska, 2001-09-22
	„Kochany, zaparzę ci kawki” - mówiła na powitanie, a powinna przegonić mnie pogrzebaczem. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
	Trzeba było przecież dbać o owoce na drzewie, o całość plonów, zwłaszcza kartofli, których nigdy nie było za dużo. Dlatego stawiano strachy, które miały odpędzić szkodniki. Łopoczące szmaty mogły zniechęcić ptactwo, przegonić je w inne miejsce. źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974
	Istnieje możliwość, że poszkodowani szybko zorientują się, że padli ofiarą podstępu i przegonią nas z plaży, obijając kijami od parawanów i niszcząc zamek. źródło: NKJP: (mid): Zamki na piasku, Dziennik Bałtycki, 2003-08-19
	Jak kobitka poznała starego Niemca, to się rozwiodła. A jak wybudował jej dom, oczywiście wszystko na jej nazwisko, to go przegoniła aż do Niemiec i znowu za byłego męża wyszła. źródło: NKJP: Włodzimierz Nowak: Obwód głowy, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przegoniłem +(e)m przegonił	przegoniłam +(e)m przegoniła	przegoniłom +(e)m przegoniło	przegoniliśmy +(e)śmy przegonili	przegoniłyśmy +(e)śmy przegoniły
2 os.	przegoniłeś +(e)ś przegonił	przegoniłaś +(e)ś przegoniła	przegoniłoś +(e)ś przegoniło	przegoniliście +(e)ście przegonili	przegoniłyście +(e)ście przegoniły
3 os.	przegonił	przegoniła	przegoniło	przegonili	przegoniły

bezosobnik: przegoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przegońmy
2 os.	przegoń	przegońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przegoniłbym bym przegonił	przegoniłabym bym przegoniła	przegoniłobym bym przegoniło	przegonilibyśmy byśmy przegonili	przegoniłybyśmy byśmy przegoniły
2 os.	przegoniłbyś byś przegonił	przegoniłabyś byś przegoniła	przegoniłobyś byś przegoniło	przegonilibyście byście przegonili	przegoniłybyście byście przegoniły
3 os.	przegoniłby by przegonił	przegoniłaby by przegoniła	przegoniłoby by przegoniło	przegoniliby by przegonili	przegoniłyby by przegoniły

bezosobnik: przegoniono by

bezokolicznik: przegonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przegoniwszy

gerundium: przegonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przegoniony

odpowiednik aspektowy: przeganiać

+

przegonić

+

KOGO/CO + (SKĄD) + (DOKĄD)

Zob. gonić