bigot - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. pejorat. osoba gorliwie i przesadnie przestrzegająca zasad religijnych

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

osoby związane z religią i kościołem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

świętoszek

	W sztuce pada co prawda słowo „chrześcijaństwo” , ale ten Świętoszek bardziej przypomina islamskiego fundamentalistę, niż katolickiego bigota. źródło: NKJP: Roman Pawłowski: Sukces „Tartuffe'a” Ariane Mnouchkine w Awinionie, Gazeta Wyborcza, 1995-07-28
	Był obsesyjnym bigotem i nałogowym pijakiem. Pijany, kładł się w kościele krzyżem i w tej pozycji zasypiał. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Dlaczego zginął Karl von Spreti, 2010
	Twoja genialna myśl powiedziana po raz drugi już nie jest genialna, a za setnym razem staje się ogłupiająca. Dlatego musisz się wciąż nawracać na chrześcijaństwo. A to nawracanie jest obroną przed lenistwem, byś nie został zesklerociałym bigotem albo starą dewotką. źródło: NKJP: Maliński Mieczysław ks.: Zamyślenia, 1998
	Dla jednych religijna prawica to ruch nadziei na moralne odrodzenie Ameryki, dla drugich - niebezpieczna sekta bigotów. źródło: NKJP: Partyzanci Pana Jezusa, Polityka, 2004-12-25

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

fr.