ktoś pokazuje figę

Książka zaczyna się trzęsieniem ziemi - a potem napięcie stopniowo opada. Autor, miast zabawić czytelnika kosztem bohatera, odwraca sytuację: oszczędza Kohoutka, a czytelnikowi pokazuje figę. Ekscytująca anegdota zamiast znaleźć dramatyczny finał, rozwiewa się, rozchodzi po kościach, ginie w oparach melancholii.

źródło: NKJP: Aleksander Kaczorowski: „Inne rozkosze” Jerzego Pilcha: pierwsza polska powieść czeska?, Gazeta Wyborcza, 1996-02-14

O odzyskaniu straconej zawartości można zapomnieć, tak samo, jak o odszkodowaniu. Urzędnicy pocztowi na żądanie wypłacenia zadośćuczynienia pokazują figę.

źródło: NKJP: Marcin Płaszczyca: Będą pilnować paczek lub płacić, Gazeta Krakowska, 2007-08-10

[...] moja lekarka zaciera ręce, twierdząc że to już tuż, tuż. A ja nerwowo oczekuję najmniejszego skurczu, a dzidziak wybitnie pokazuje figę!

źródło: NKJP: Internet

[...] rosyjski prezydent wciąż utrzymuje się na powierzchni i pokazuje figę autorom nekrologów o swojej politycznej śmierci.

źródło: NKJP: Zdzisław Raczyński: Rosja: Przedostatnia partia prezydenta Jelcyna Nie odejdę!, Polityka, 1998