-
1.
przest. historyzm - w filozofii -
Ms. lp wymawiany: [historycyźmie] lub [historycyzmie].
-
[historycysm] albo [historycyzm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
synonimy: historyzm
antonimy: ahistorycyzm
ahistoryzm
-
Za krytyką redukcjonizmu ukrywa się więc historycyzm o mniej lub bardziej wyrazistym finalistycznym zabarwieniu. Wyraża się w przekonaniu o istnieniu ogólnych praw ewolucji (ściślej: filogenezy), na przykład nieuchronności postępu czy dążenia do doskonałości.
źródło: NKJP: Jerzy Dzik: Dzieje życia na Ziemi. Wprowadzenie do paleobiologii, 1992
Jeśli pochopnie założymy, że proces ten zmierza do zdeterminowanego celu, jakiegokolwiek końca historii, scenariusz tragedii gotowy. Ale nie będę powtarzał argumentów Karla Rajmunda Poppera, bo pułapki historycyzmu i społecznego determinizmu przedstawił on aż nadto dobrze.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu, 2009
Myślę o historycyzmie, który przystępując do zagadnień religijnych, na samym wstępie zakłada obecność istoty nadprzyrodzonej, stwierdzając, że „badania naukowe pochodzenia religii tak samo, jak i badania naukowe pochodzenia życia, są z góry skazane na jałowość”.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Legendy nowoczesności. Eseje okupacyjne, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. historycyzm
historycyzmy
D. historycyzmu
historycyzmów
C. historycyzmowi
historycyzmom
B. historycyzm
historycyzmy
N. historycyzmem
historycyzmami
Ms. historycyzmie
historycyzmach
W. historycyzmie
historycyzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. historicism
fr. historicisme
niem. Historizismus
Od: historia