-
3.
jęz. wyraz będący określeniem czegoś lub kogoś należącego do realiów dawnych epok i nieistniejącego współcześnie -
Ms. lp wymawiany: [historyźmie] lub [historyzmie].
-
[historysm] albo [historyzm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Glejt – stara pożyczka z niemieckiego żywotna jest dotąd, ale raczej już jako historyzm.
źródło: Aleksander Zajda: Trzecie rozważania nad „Słowami prawnymi w rzeczy sobie podobnymi” Bartłomieja Groickiego, LingVaria, 2002 (lingvaria.polonistyka.uj.edu.pl)
Wyrazy dragon, muszkiet, janczar to historyzmy, określane także jako archaizmy rzeczowe, odnoszą się one bowiem do realiów epok minionych.
źródło: Internet: poradnia-jezykowa.uz.zgora.pl
Opisem objęto [...] także wybrane historyzmy, pozostające w biernym zasobie słownictwa i – wyjątkowo – archaizmy leksykalne.
źródło: Internet: leksykografia.uw.edu.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. historyzm
historyzmy
D. historyzmu
historyzmów
C. historyzmowi
historyzmom
B. historyzm
historyzmy
N. historyzmem
historyzmami
Ms. historyzmie
historyzmach
W. historyzmie
historyzmy
-
internac.
ang. historism
fr. historisme
niem. Historismus
Od: historia