religiant
-
książk. pejorat. osoba przesadnie manifestująca swoją pobożność i dążąca do obecności religii w życiu publicznym
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
synonimy: pobożniś
-
Wokół dudnił nieustanny hałas. Z okazji Inti Raymi, a może dlatego, że władze księżyca zostały opanowane przez nadgorliwych religiantów , po ulicach niosły się pieśni modlitewne, przeplatane mantrami.
źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Supernowa, 2005
Ortodoksi są tutaj tak dużą siłą polityczną, że partie [...] ustępują im dla świętego spokoju [...]. Wyłączając Hajfę [...],, nie kursują tu więc w sobotę – na skutek sprzeciwu religiantów – żadne urzędowe środki lokomocji: ani pociągi, ani autobusy.
źródło: NKJP: Artur Sandauer: W 2000 lat później, MIdrasz, 2009-01-10
Można wierzyć (być religijnym) i nie praktykować żadnych rytuałów związanych z konkretną religią, a można praktykować (być religiantem) i nie wierzyć w nic - sprowadzić owe praktyki do płaszczyzny czegoś w rodzaju rytuałów plemiennych.
źródło: NKJP:Internet
[...] zawodowi religianci wszelakiej maści twierdzą, że życie fizyczne, to ziemskie, jest nic nie warte. Liczy się tylko to następne, to, którego na razie nie stwierdzono.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. religiant
religianci
ndepr religianty
depr D. religianta
religiantów
C. religiantowi
religiantom
B. religianta
religiantów
N. religiantem
religiantami
Ms. religiancie
religiantach
W. religiancie
religianci
ndepr religianty
depr -
Od religia z łacińskim przyrostkiem -ant (pierwotnie bez negatywnej konotacji)